Λογοτεχνική Κριτική



Το εργαστήρι κριτικής της λογοτεχνίας είναι 2 τρίμηνα σεμινάρια που θα γίνονται κάθε Σάββατο 11:00 με 16:00 ή/και κάθε Πέμπτη 11:00 με 16:00
Η πρώτη περίοδος (Οκτώβρης 2018 με Ιανουάριο 2019) περιλαμβάνει:
Αρχές της θεωρίας της λογοτεχνίας
Αρχές της ιστορίας της λογοτεχνίας
Αρχές στυλιστικής

Η δεύτερη περίοδος: (Φεβρουάριος 2019 με Απρίλιο 2019)
περιλαμβάνει πρακτική άσκηση και εμβάθυνση στην κριτική της λογοτεχνίας μέσω κλασικών και σύγχρονων κειμένων σε: ποίηση, θέατρο, μυθιστόρημα, παιδικό βιβλίο.



για πληροφορίες, ειδικές τιμές και εκπτώσεις καθώς  και την εγγραφή σας επικοινωνήστε μαζί μας στο info@animapublications.gr

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Χαμόγελο" του Αχιλλέα Αρχοντή

Εικόνα
Χαμόγελο Μια φορά κι έναν καιρό... Συνήθως, έτσι ξεκινάν τα παραμύθια. Πολλές φορές, και η Ιστορία. Μόνο που, συνήθως, οι ήρωες του παραμυθιού της Ιστορίας δεν ζουν στο τέλος αυτοί καλά, και ούτε μας αφήνουν να ζήσουμε εμείς καλύτερα. Αρχή του παραμυθιού, λοιπόν, καλησπέρα σας! Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, ήταν μια χώρα, όχι και τόσο μακρινή, που την έλεγαν -και την λένε ακόμα -Γερμανία. Αυτή η χώρα ήταν -και εξακολουθεί να είναι- πολύ δυνατή. Όπως, όμως, συμβαίνει στα περισσότερα παραμύθια, έτσι και στο δικό μας, υπήρχαν μια κακιά μάγισσα και ένας κακός δράκος: Η Απληστία και ο Πόλεμος. Η κακιά μάγισσα Απληστία ξύπνησε τον κακό δράκο Πόλεμο, κι έτσι, η δυνατή αυτή χώρα καταστράφηκε. Ο Καρλ και ο Χανς ήταν γνήσιοι Βερολινέζοι. Τα σπίτια τους ήταν  απέναντι. Μοναχοπαίδια και οι δυο, γεννήθηκαν περίπου την ίδια εποχή, μια εποχή που η Δημοκρατία της Βαϊμάρης είχε αρχίσει να αργοπεθαίνει, πριν καλά καλά γεννηθεί. Τρία χρόνια αργότερα, ο Χίντεμπουρ
Διαβάστε περισσότερα

"Τεμνόμενες παράλληλοι;" της Κικής Γκόβαρη

Εικόνα
Φωτογραφία του Dimitris theAthens (κατά κόσμον Δημήτρης Στρατάκης). Τεμνόμενες παράλληλοι; Όλοι μιλούν για παράλληλο σύμπαν, παράλληλες πορείες, παράλληλες ζωές, παράλληλες ιδέες, κι όλοι ταυτόχρονα αποζητούν τις κοινές συντεταγμένες σε μια κοινή πορεία πλεύσης ή κι ασυνείδους αφομοίωσης, εν ονόματι του «μαζί» , με τη δήθεν απολυτότητα κι αυθυπαρξία του εκάστοτε «Εγώ» και «Εσύ». Δια τούτου παράλληλα άλλωστε! Σε μια σύγχυση του «κοντά» με το «Μαζί». Ενδεχομένως η οπτική, σε αόριστο βάθος, να δημιουργεί την ψευδαίσθηση ή και την οφθαλμαπάτη της τομής τους. Κι η επιθυμία το ίδιο! Όλοι αποζητούν δήθεν τον εαυτό τους χαράσσοντας δρόμους αναζήτησης, που ενδεχομένως αφήνουν στη μέση. Κι όμως, δεν τους ονομάζουν αδιέξοδα. Μόνο και μόνο γιατί ακόμη στο τέλος τους φαντάζονται προορισμούς. Όχι οι ίδιοι… Οι δρόμοι! Οι ίδιοι μοιάζουν ν’ ατενίζουν, να μετεωρίζουν καλύτερα, τις ήδη χιλιοχαραγμένες, από άλλους, παράλληλες τους οδούς. Ξεχνούν πως
Διαβάστε περισσότερα