ΗΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ;

ΗΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ;

Της Κλεονίκης Καλαμαρά 

Αγάπη!

Πόσο πολύ σε πόθησε η ψυχή μου!

Πόσο σε φοβήθηκε η σκέψη μου!

Σε αναζήτησα στο φως,στο σκοτάδι.

Προσπάθησα να σε βρω, να σε δω,να σε ακούσω.

Σαν σε όραμα πίστεψα πως σε βρήκα.

Νόμιζα πως το όνειρο έγινε ύλη,

πήρε σάρκα και οστά και φανερώθηκε μπροστά μου.

Αγωνίστηκα να διαβάσω την απόδειξη της ύπαρξής σου Αγάπη,

μέσα στα δυο του μάτια.

Μα ήταν αγάπη;

Ήταν το μήνυμα του έρωτα που έστελναν τα δυο του μάτια;

Παράξενο και αντιφατικό το παιχνίδι σου ζωή.

Ναι! Έχεις δίκιο...

Ο χρόνος ξεσκεπάζει πάντα την αλήθεια.

Ίσως κάποτε καταλάβω.

Ίσως φεγγοβολήσει στη ψυχή μου αν είδα η όχι τον έρωτα στο πρόσωπό του.

Όμως μέχρι τότε θα αναρωτιέμαι.

Ήταν η αγάπη που μου γελούσε στα δυο του μάτια;